مدل یابی معادلات ساختاری رابطه بین یادگیری خودراهبر، سبک های یادگیری و راهبردهای یادگیری با پیشرفت تحصیلی درس زبان انگلیسی دانش آموزان پیش دانشگاهی مدارس دولتی شهر اصفهان

این پژوهش با هدف مدل یابی معادلات ساختاری رابطه بین یادگیری خودراهبر، سبک های یادگیری و راهبردهای یادگیری با پیشرفت تحصیلی درس زبان انگلیسی دانش آموزان پیش دانشگاهی مدارس دولتی شهر اصفهان به اجرا درآمد. روش آن توصیفی از نوع علّی ـ همبستگی بود. با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، حجم نمونه370 نفر (168پسر و 202 دختر) انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه های یادگیری خودراهبر، سبک های یادگیری و راهبردهای یادگیری بودند. پس از جمع آوری داده ها برای تحلیل، درسطح آمار استنباطی از نرم افزارspss نسخه 18 ، ماتریس همبستگی و برای تعیین برازش مدل علّی، از نرم افزار ایموس استفاده شد. یافته ها نشان داد که سبک های یادگیری و راهبردهای یادگیری با پیشرفت تحصیلی رابطه دارد. مدل طراحی شده در پژوهش براساس الگوی معادلات ساختاری برازش گردید و شاخص برازش تطبیقی (cfi) 937/.، شاخص برازندگی تطبیقی  مقتصد  (pcfi) 711/. و جذر واریانس خطای تقریب (rmsea) 067/0 به دست آمد که نشان داد مدل دارای برازش خوبی بوده است. یافته های مدل معادلات ساختاری در پژوهش نشان داد که یادگیری خودراهبر و سبک های یادگیری به طور مستقیم و غیر مستقیم و راهبردهای یادگیری فقط به طور مستقیم بر پیشرفت تحصیلی تأثیر دارند. راهبردهای یادگیری بیشترین تأثیر را بر پیشرفت تحصیلی دارد